บทที่ 109 109

109

แสงอรุณที่ลอดผ่านมาตามใบไม้ส่องเข้ามาทางหน้าต่างกระทบกับดวงหน้านวลอมทุกข์ เปลือกตาบวมช้ำค่อยๆ กะพริบก่อนจะแย้มเปลือกตาที่หนักอึ้งอย่างยากลำบาก แสงของดวงตะวันที่แยงเข้ามาในลูกตาทำให้เธอต้องหยีตาลงแล้ว กะพริบถี่ๆ เพื่อให้คุ้นกับแสงสว่างของวันใหม่

ร่างกายบอบบางขยับตัวอย่างยากลำบาก ขาทั้งสองข้างขย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ